Lakon Wayang : Bima Nggayuh Kasucian

Bima Nggayuh Kasucian

Oleh Ita Lusiana (2611413021)

Bima kuwi klebu salah sawijining lakon kang bisa dadi tuladha kang becik. Bima nduweni guru nama Pendheta Durna. Dene Durna kuwi kalebu golongan kiwa, yaiku golongan sing ala. Durna lan Bala Kurawa nduweni niat ala kanggo nggawe kacilakan marang Bima. Durna nduwe ide ngakon Bima nggoleki banyu suci sing bisa nggawe Bima dadi suci lan manungsa sautuhe. Nanging ing kasunyatan ora ana banyu sing kaya mangkana kuwi.

Bima nemoni sanak sedulure Pandhawa sing ana ing Ngamarta saperlu pamit kanggo nglaksanakake misi saka gurune kuwi mau. Sadulure Bima padha ora setuju lan weruh yen Durna mesthi nduweni niat sing ala. Sadulure padha ngandhani Bima, nanging ora ana gunane. Bima tetep wae mangkat kanggo nglakoni prentah saka gurune mau. Sakdurunge mangkat Durna ngewehi petunjuk yen banyu suci kuwi mau manggon ing alas Tibrasara.

Tanpa mikir maneh, Bima langsung pamitan marang Durna lan Duryudana.Bima mangkat kanthi ati sumringah lan yakin yen dheweke bisa ngolehake banyu suci kuwi mau. Ing ndalan nglewati alas-alas Bima mlaku kanthi manteb, dheweke akhire teka ing alas Tibrasara mau. Ing alas kuwi tibake papan manggone Kawah Candradimuka.

Nalika Bima lagi enak-enak nggoleki banyu suci mau, ujug-ujug dheweke ketemu karo raksasa loro yaiku Rukmaka lan Rukmakala. Raksasa iku banjur nyerang Bima, nanging nganggo kesaktiane akhire Bima bisa ngalahake raksasa mau. Raksasa iku banjur muspra lan metu njelma dadi Bathara Indra lan Bathara Bayu. Panjenengane para Dewa kuwi mau ngandhani Bima yen dheweke ora oleh terlalu manut karo kandhane uwong. Lan sakbenere banyu suci kuwi ora ana, yen pengen suci Bima kudu bisa njaga hawa nepsune nalika urip ing donya kang dadi sumbering kadurjanan iki.

Bima banjur manthuk-manthuk nanging sakbenere dheweke durung paham tenan apa maksude Bathara Indra lan Bathara Bayu kuwi. Bima banjur bali menyang Ngastina, dheweke nemoni Durna lan ngomong yen banyu suci sing digoleki kuwi ora ana ning panggonan sing didudohi Durna. Durna bingung, wedi yen niat alane kebiyak dening muride. Durna nggolek akal liya, dheweke banjur ngomong yen banyu suci kuwi wis pindah menyang punjering samudra. Durna ngakon Bima kudu bisa nggoleki apa sing dikarepne kuwi.

Bima manut, dheweke banjur menyang Ngamarta lan pamit marang sedulure maneh. Para Pandhawa ora setuju, weruh yen Bima amung diapusi dening Durna. Yudhistira murka, banjur dheweke ngomong bab kedadeyan kuwi marang Prabu Kresna. Prabu Kresna langsung duka lan langsung marani menyang Ngamarta banjur ngandhani Bima. Nanging ya percuma, Bima tetep wae mangkat nggoleki banyu suci mau. Prabu Kresna banjur ngandhani para Pandhawa supaya ora kuwatir, amarga para Dewa mesthi bakal njaga Bima. Bima mangkat kanthi ati ikhlas lan ora nduwe pikiran sing negatif blas. Dheweke pamit marang gurune Durna lan Duryudana.

Bima mlaku pinuju ing samudra, ing dalan sadawane iku Bima uga nemoni akeh alangan sing ora entheng. Lan akhire dheweke tekan ing samudra sing dimaksud. Nganggo kasaktiane Bima banjur nyemplung ning njero samudra kuwi, nanging ing tengah-tengah samudra dheweke diadhang karo Naga raksasa. Naga iku nyerang Bima kanthi ganas, Bima digubet awakke dening Naga iku.

Nanging Bima ora kalah, dheweke balik nyerang Naga kuwi nganggo kuku Pancanaka sing diduweni. Bima nancepke kuku Pancanaka kuwi marang awakke Naga mau, Naga banjur mati.Bima akhire tekan ing punjering samudra iku, ing njero kono dheweke ora nemokake apa-apa. Nanging ujug-ujug Bima krungu swara, swara kuwi mau saka Dewa cilik sing ana ing kono. Dewa iku yaiku Dewa Ruci, dheweke weruh akeh bab Bima lan lelakone. Bima nggumun banjur takon sapa sebenere Dewa Ruci kuwi.

Dewa Ruci banjur ngomong yen dheweke iku sebenere lambang ati nurani sing ana ing atine Bima kang resik. Bima bingung karo apa sing dikarepne Dewa kuwi. Bima banjur dikongkon mlebu menyang awakke Dewa Ruci, Bima ora percaya apa mungkin awakke sing gedhe kuwi bisa mlebu ning awakke Dewa Ruci sing cilik kuwi mau. Banjur Bima bisa mlebu lewat kuping kiwane Dewa Ruci. Ing njero ragane Dewa Ruci kuwi mulane Bima amung bisa ndelok panggonan gung liwang-liwung ora ngerti arah lor kidul. Nanging suwe-suwe panggonan kuwi dadi padhang. Ing njero kono Bima ngrasakake katentreman ati kang durung tau dirasakake.

Ning kono dheweke ngrasakake ayem, tentrem, ora ngrasakake lara opo meneh luwe. Dheweke betah ning panggonan kuwi mau. Bima uga ora gelem metu saka panggonan mau, nanging Dewa Ruci ngandhani yen dheweke kudu bisa ngadhepi urip sing sakbenere yaiku ing donya. Dewa Ruci uga ngomong yen saiki Bima wis dadi manungsa kang suci kaya bayi sing lagi lair. Bima banjur metu saka ragane Dewa Ruci, dheweke dadi manungsa kang suci lan kuwi mau uga saka resiking atine. Dheweke banjur pamitan marang Dewa Ruci, Bima uga ngucapake maturnuwun amarga wis dibantu ngranggeh kasuciane.

Dene ing Ngastina, Durna, Duryudana lan Bala Kurawa nganakake pesta kanggo ngrayakake kemenangane. Durna lan balane rumangsa wis bisa ngalahake Bima, Durna lan bala-balane padha seneng-seneng. Nanging, ujug-ujug Bima teka lan ngomong yen dheweke wis bisa nemokake banyu suci sing dimaksud gurune kuwi. Durna kaget, para Kurawa uga ora nyangka yen Bima bisa slamet. Akhire sing ala bakal ketara, lan sing becik bakal ngundhuh woh saka kabecikane. Para Pandhawa seneng amarga Bima bisa slamet lan bisa nggayuh apa sing dadi kepenginane. Yudhistira lan sadulure banjur nganakake pesta kanggo nyambut kemenangane Bima. Bima kuwi nglakokake misi lan darma pengabdian urip kaya sing diamanahke dening gurune kang banget dihormati. Bima dianggep wis nglakoni tumindak subversif kanthi nyekoki doktrin-doktrin sing bisa mbahayani generasi enom ing Ngastina, nanging yen didelok saka tulusing atine kelakuane Bima kuwi kalebu tumindak sing becik amarga bisa manut lan ngabdi marang gurune.